Katyń 1940 r. to szczególna data i miejsce – dowód i symbol rosyjskiego ludobójstwa na Polakach. Dowód szczegółowo zaplanowanego mordu na polskich jeńcach wojennych. W lesie katyńskim, strzałem w tył głowy, NKWD wymordowało tysiące polskich Oficerów. Zostali Oni pogrzebani w bezimiennych, masowych grobach. Pozostałe miejsca pochówku naszych Żołnierzy i Policjantów to Miednoje i Charków.
Prawda o zbrodni w Katyniu przez kilka dekad była tajemnicą szczególnie pilnowana przez Rosjan i ich polskich sługusów w PRL. Sowiecka propaganda przez lata podejmowała próby wymazania Zbrodni Katyńskiej z kart historii. Niestety – w latach 40 i 50 XX wieku te usiłowania sowieckie były na tyle skuteczne, że sojusznicy Polski – Anglia i Stany Zjednoczone tak samo, w stylu sowieckim, tłumili prawdę o Katyniu.
Mimo rosyjskich zabiegów prawda o Katyniu jest znana. Dziś możemy uczcić pamięć o polskich bohaterach zamordowanych przez rosyjskiego okupanta.
13 kwietnia obchodzimy Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. Ta symboliczna data związana jest z odkryciem zbiorowych grobów pomordowanych polskich jeńców wojennych.
Przypomnijmy – 11 kwietnia 1943 r. niemieckie radio podało informację, że w Katyniu zostały odnalezione masowe groby polskich oficerów. Natomiast 13 kwietnia, w siedzibie Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Berlinie, odbyła się konferencja prasowa poświęcona mogiłom odnalezionym przez Niemców. Tego dnia podano informacje o zbrodni, której dopuścili się Rosjanie mordując 14,5 tys. jeńców wojennych – oficerów, podoficerów, szeregowych Wojska Polskiego (częściowo pochodzących z rezerwy) i policjantów. W ten sposób wyjaśniony został brak tych oficerów w Armii Polskiej na Wschodzie, która tworzona na podstawie porozumienia Sikorski – Majski i Sikorski – Stalin, pod dowództwem Generała Władysława Andersa już w tym czasie znajdowała się na Bliskim Wschodzie, po ewakuacji z nieludzkiej ziemi.
Należy pamiętać, że decyzja o rozstrzelaniu polskich jeńców wojennych została podjęta na najwyższych szczeblach sowieckiej władzy. Wiosną 1940 r., wykonując uchwałę Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 r., sowiecka policja polityczna – NKWD – wymordowała blisko 22 tys. obywateli Rzeczypospolitej.
Warto wspomnieć, że już we wrześniu 1939 r. ówczesny szef NKWD powołał Zarząd do Spraw Jeńców Wojennych i Internowanych przy NKWD oraz wydał decyzję o stworzeniu sieci obozów. W październiku 1939 r. została podjęta decyzja o utworzeniu obozów oficerskich w Starobielsku i Kozielsku oraz obozu w Ostaszkowie, przeznaczonego dla funkcjonariuszy policji, KOP i więziennictwa.
Pod koniec lutego 1940 r. ze wspomnianych obozów Rosjanie więzili ok. 6192 policjantów i funkcjonariuszy pozostałych służb oraz ok. 8376 oficerów. Wśród więźniów obozów znajdowała się liczna grupa oficerów rezerwy. Znaczna jej cześć reprezentowała polską inteligencję, wśród nich byli lekarze, prawnicy, nauczyciele szkolni i akademiccy, inżynierowie, literaci, dziennikarze, działacze polityczni, urzędnicy państwowi i samorządowi, ziemianie. A także duchowni katoliccy, prawosławni, protestanccy oraz wyznania mojżeszowego.
Decyzja o rozstrzelaniu polskich jeńców wojennych, przebywających w sowieckich obozach w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz polskich więźniów przetrzymywanych przez NKWD, była podparta uchwałą Biura Politycznego KC WKP(b) z dnia 5 marca 1940 r.
W kwietniu 1940 r. Sowieci rozpoczęli bestialski mord polskich jeńców wojennych.
W dniu 3 kwietnia 1940 r. NKWD rozpoczęło likwidację obozu w Kozielsku. Ponad 4 tysiące polskich jeńców z Kozielska zostało przewiezionych, przez sowieckich oprawców, do Katynia, gdzie zostali zamordowani strzałami w tył głowy.
Blisko 4 tysiące jeńców ze Starobielska zostało zabitych w siedzibie NKWD w Charkowie, a ich ciała pogrzebano na przedmieściach miasta w Piatichatkach.
Ponad 6 tysięcy jeńców z Ostaszkowa rozstrzelano w gmachu NKWD w Kalininie, zostali Oni pogrzebani w miejscowości Miednoje.
Na mocy decyzji z 5 marca 1940 r. NKWD wymordowało także ok. 7305 obywateli polskich przebywających w różnych więzieniach na terenach włączonych do Związku Sowieckiego.
Władze ZSRS postanowiły zgładzić tysiące bezbronnych jeńców, ponieważ nie ulegli oni prowadzonej wobec nich propagandzie i pozostali żarliwymi patriotami, gotowymi walczyć z sowieckim okupantem o wolną Polskę.
Pamiętajmy o tych żołnierzach, ich rodzinach i o tym co straciliśmy wraz z utratą naszych Oficerów, Żołnierzy i Policjantów. Polska już nigdy nie będzie taka sama.
